Held van de Smaak Drenthe!

Een pakketje voor de jury…

proeverij

wat ik o.a. maak van Bram & Knor…

spek

appel&sjalot

karbonade

verse worst

bloedworst

pate

rollade

..dag lieve jongens..genoten heb ik van jullie onverwoestbare optimisme, liefde, onbevangenheid, jullie speelsheid en toch wel erg grappige boevenstreekjes maar bovenal genoot ik van de hartelijke ontvangst bij het hek met opgeheven snuit, een paar knorren met het liefst een duw of even lekker leunen tegen m’n been..vervolgens de grote vragen des levens; eten,eten,eten,stro,eten,eten??………

Lieve jongens waren jullie…lekkere jongens zijn jullie
Met liefde verwerk ik jullie, nog nooit zijn jullie zo vaak door mijn handen gegaan en heb het elke keer beseft…

En nu is het feest! Eten en gegeten worden! En we weten allemaal bij elk hapje vlees wie het was,Bram of Knor, en de herinneringen zullen vloeien, de emoties ook..Maar lachen zullen we en het zal ons smaken.. want jullie zijn lekkere jongens!
met liefde..

Einde Varkenshuis Annerveenschekanaal…

 

 

Beste mensen,

Op 22 september 2012 is Varkenshuis Annerveenschekanaal van start gegaan.

Bram en Knor zijn inmiddels geslacht, verdeeld en bijna geheel verwerkt, met hulp van een enthousiaste groep zorg/hulp boeren uit het dorp.

Afsluiting Varkenshuis Annerveenschekanaal

Het Varkenshuis Annerveenschekanaal heeft exact een jaar bestaan. Het was een bewogen jaar met veel aandacht van de pers, voerroosters, ruilschema’s, spontaan ontstane modderbaden, bevroren waterbakken, feestelijke presentaties, varkens die het stro opeten in plaats van in te liggen, boeiende gesprekken, emotionele gesprekken, te warm, te koud, te nat, ijzige wind, afspreekplek voor jeugd, de picknick bank confessies, discussies over ons voedsel, hoe vertel je het de kinderen, op stapel zijnde varkensontvoeringen en gaan we ze echt opeten?

 

Het hek, het hok, de varkens zijn weg, het gras ook..de bomen niet meer te redden..

 

Maar nu is het FEEST!

Wij nodigen jullie daarom van harte uit op vrijdag 27 september 2013 in Annerveenschekanaal op de plek waar Bram en Knor altijd zo graag wroetten.

(aan de kop van het kanaal)

U bent welkom vanaf 16.00 uur voor een hapje en een drankje, daarnaast proeven wij Bram en Knor in al hun hoedanigheid en verschillende bereidingen met liefde gemaakt en mijmeren wij over hoe het nu zit met ons voedsel..

 

Wat mag u meenemen?

Een anekdote, een gedachte, een verhaal, een herinnering, een lied of muziek..  maar gewoon lekker eten mag natuurlijk ook!

Graag tot vrijdag 27 september in Annerveenschekanaal.

Namens iedereen

van de Peergroup en het Varkenshuis

Sjef Meijman en Elles Kiers

Alienation of the origin of food

Tomorrow at 5.30 pm our special session ‘Alienation of the origin of food’ will take place on the International and Interdisciplinary Conference on Emotional Geographies (RUG). Unfortunately only accessible for people in the conference. With De Peergroup, Dinanda Luttikhedde, Hinke Haisma, Sanne Visser en Elles Kiers.

Farming the city – het boek

Het is er..met op de voorpagina Elisabeth(en Erika, niet zichtbaar maar is er wel), een houten huisje en 3 hectare bos..
En onze pagina..heel trots om tussen al deze interessante initiatieven te staan!

Varkenshuis Annerveenschekanaal in Levende Have

Het Varkenshuis Kerstprogramma

Beste mensen,
Op 22 september j.l. is Varkenshuis Annerveenschekanaal van start gegaan. Bram en Knor zijn inmiddels aardig ingeburgerd en worden goed verzorgd door 12 enthousiaste varkens(hulp)boeren!
Tijd dus voor een feestelijke en interessante bijeenkomst! Wij nodigen jullie daarom van harte uit op zaterdag 22 december 2012 in Annerveenschekanaal. U bent welkom vanaf 14.00 uur in het kerkje van Annerveenschekanaal (Greveling 117).

foto: Marjan Bakker, hulpboerin

Het Varkenshuis-kerstprogramma:
14.00 uur Inloop met koffie en thee
15.00 uur Presentatie van Britt Bakker (Station Noord) over het Varkenshuis en Annerveenschekanaal, inclusief bezoek aan de varkens.
16.30 uur Seizoensspreker: Lezing Dr. Hinke Haisma en Sanne Visser (Rijksuniversiteit Groningen) over geografie, identiteit en voedsel.
18.00 uur Aansluitend ruimte om na te praten met een feestelijke PeerGrouP-kerstborrel, hapje en drankje.

Britt Bakker is afgestudeerd als actrice/theatermaker aan KASK (Koningklijke Academie voor Schone Kunsten) in Gent, België. Dit jaar werkt zij voor Station Noord, een initiatief waarin jonge theatermakers een jaar lang voor een aantal noordelijke theaterinstellingen werken. De eerste halte binnen haar traject is bij de PeerGroup, waar ze een presentatie maakt over de relatie tussen Annerveenschekanaal en Het Varkenshuis.

Dr. Hinke Haisma spreekt in het kader van de Serie Seizoenssprekers: circa 4x per jaar nodigt de PeerGrouP interessante sprekers uit. Om te inspireren, om uit te dagen of om nieuwe inzicht te geven in de locatie of materie waar de PeerGrouP op dat moment mee bezig is. Haisma werkt samen met Dinanda Luttikhedde en Elles Kiers van de PeerGrouP in deelname aan de RUG-conferentie ‘International Conference on Emotional Geographies’ (juni 2013). Het Varkenshuis is een van de projecten waarop wordt ingezoomed.
Meer informatie over Hinke Haisma leest u in de bijlage of op onze site http://www.peergroup.nl
De toegang van het programma is gratis. (Een vrijwillige bijdrage is welkom). In verband met de catering vragen wij u om zich aan te melden. Dat kan via de site http://www.peergroup.nl/reserveren
Een routebeschrijving vindt u op de site http://www.peergroup.nl/varkenshuis
Graag tot zaterdag 22 december in Annerveenschekanaal. Komt u toch allen!
Namens iedereen
van de PeerGrouP en het Varkenshuis
Elles Kiers en Sjef Meijman

Hinke Haisma (1967) is universitair docent aan de afdeling demografie van de Rijksuniversiteit Groningen. Na haar studie voedingswetenschap in Wageningen werkte ze onder meer voor het internationaal atoomagentschap (IAEA) in Wenen en voor de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Brazilië. Haisma promoveerde in 2004 op een onderzoek naar het verband tussen sociaal-eonomische status, borstvoeding en overgewicht in dat land. In 2012 werd haar door het NWO een prestigieuze Vidi-beurs toegekend voor een vooruitstrevend, internationaal onderzoek naar hoe gezonde groei anders bepaald kan worden dan alleen aan de hand van lengte en gewicht. Haisma werkt samen met Dinanda Luttikhedde en Elles Kiers van de PeerGrouP in deelname aan de RUG-conferentie ‘Nutricion-Transition’ (juni 2013). Het Varkenshuis is een van de projecten waarop wordt ingezoomd.

Sanne Visser is socioloog/cultureel antropoloog en als assistent in opleiding verbonden aan het onderzoek van Hinke Haisma. Visser onderzoekt de eetgewoontes en tradities binnen gezinnen in Oost-Groninger, specifiek in de dorpen Beertha, Nieuwe Schans en Oostwold (waar ze tijdens haar onderzoek ook tijdelijk woont).
Britt Bakker (1988) werkt graag vanuit andere locatie dan thuis. Zo verzamelde ze afgelopen jaar in Egypte, België en Nederland ideeën van mensen over hun ultieme utopie en ging ze naar Congo om haar afstudeervoorstelling te maken. Ze speelde o.a bij Theater het Amsterdamse Bos, Oerol, Huis a/d Werf en Over het IJ. En werkte samen met Eric de Vroedt, Guido Kleene, Karina Holla, Benjamin Verdonck, Ingejan Ligthart-Schenk, Lotte van den Berg e.a.

Het Varkenshuis
Een van de belangrijkste doelstellingen van het Varkenshuis is het versterken van de lokale gemeenschap door de collectieve zorg over 2 varkens. Hoe heb je samen met buren, vrienden, collega’s, de verantwoordelijkheid over 2 varkens en daarmee over je eigen voedsel? Hoe bouw je samen een huis? Met Het Varkenshuis brengt men het eeuwenoude principe van het varkenshouden weer in de gemeenschap.

Varkenshuis in Nieuwe Oogst!!

link: http://varkenshuis.nl/assets/nieuwe-oogst_1.pdf

 

Wat een ontspannen filmpje/interview over het Varkenshuis Rotterdam op de Kaap op Rotterdam TV!

Fantasie van de Stad: “Varkens op Katendrecht’vimeo.comOp Katendrecht zijn plannen om varkens te gaan houden.

Hammen en coppa in het zout, droge worsten gedraaid, bloedworst gemaakt, volgt nog fantastische pate en niet te vergeten prachtig buikspek wat voorlopig nog even wacht in de vriezer…Ja is er weer geslacht! Deze keer een liefdevol slachtverhaal uit het boek van Claudia Schreiber: Emma’s geluk. slachtverhaal

droge worst met o.a hazelnoot, cognac en salie, en droge worst met o.a venkel, cognac en rozemarijn. Bloedworst met niertjes, hart, lever, haas, appel, sjalot, cognac en uiteraard bloed.

Emma hield van al haar varkens. Ze gaf alle dieren een naam, aaide ze elke dag uitgebreid en liefdevol. Ze speelde met haar varkens, zoals andere mensen dat met hun honden doen.

De varkens op hun beurt hielden van hun bazin. Ze vertrouwden haar. Toen Emma de boerderij had overgenomen, wilde ze het gegil van de varkens op slachtdag niet meer horen. Jaar na jaar had ze moeten aanzien hoe wanhopig de varkens probeerden zich vrij te worstelen. Hoe lang ze in doodsangst verkeerden als twee of drie sterke mannen ze aan een strop naar de slachtplaats sleepten. Emma slachte in haar eentje. In een mannenbroek, enorme groene laarzen en een lange, witte rubberen schort waarvan de banden twee keer om haar lichaam waren gewikkeld, liep ze over het erf.

Voor haar buik bungelde een riem met de leren meskoker en een slijpmes. Emma klakte zachtjes met haar tong en het varken drentelde braaf achter haar aan.

Emma ging zitten op de met donker basalt geplaveide binnenplaats, precies onder de takel. Het varken stond naast haar. Ze aaide het dier met lange halen over kop en rug, telkens weer.

Ze aaide steeds met dezelfde beweging, klopte het beest zachtjes op zijn vel en sprak de hele tijd met hem. Het varken was als een hond bij Emma op de grond gaan liggen. Voorzichtig knoopte Emma een leren band om de achterpoten van het varken en maakte die vast aan een ijzeren haak in de grond. Met haar rechterarm hield ze het varken aan de voorpoten vast, praatte er zacht tegen en kuste het dier op het voorhoofd, precies op de plek waar de mannen vroeger de ijzeren pin in de hersenpan van de varkens schoten. Het varken lag er nog steeds rustig bij en maakte geen geluid.

Terwijl Emma zachtjes tegen het dier bleef praten, draaide ze het op zijn rug. Nu ging alles heel snel. Emma trok het scherpe, lange mes en sneed het varken zonder aarzeling met een snelle, precieze beweging de keel door. Het bloed spoot naar buiten. Het varken lag doodstil, maar Emma hield het nog steeds aan zijn poten vast. Ze begon hardop te tellen: ‘een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht.’ De ademhaling van het dier werd langzamer en vlakker. Het bloed stroomde stotend uit de wond en stroomde op de stenen. Het varken keek Emma met grote ogen aan. Nu bewoog het zich ook, de spieren verkrampten. Max was nu dichtbij Emma en hoorde hoe ze zachtjes en liefdevol tegen het dier sprak:’Mijn kleine lieve varkentje, mijn kleine zusje. Dank je wel dat je bij me was. Ik heb zoveel, zo ontzettend veel van je gehouden. Het doet geen pijn, zie je wel? Ik had je toch beloofd dat het geen pijn zou doen. Dag mijn varkentje, daag.’

Stukje bij beetje hield de straal bloed op en liet het varken langzaam en in stilte het leven uit zijn lichaam stromen, geborgen in Emma’s armen.

Max was verbijsterd, hij trilde over zijn hele lichaam. Emma keek hem niet aan. Ze stond vermoeid op en liep naar een schaal toe, die met warm water was gevuld. Ze waste het bloed van haar handen, waste het mes af en legde het terzijde. Ze droogde haar handen af, kieperde het water over haar met bloed besmeurde schort, nam een tuinslang en spoot de grond schoon. Het dode dier lag

star en stil, met de wijd openstaande wond aan zijn hals. Max fluisterde:’Dat heb ik nog nooit gezien.’ Hij had eigenlijk willen zeggen dat hij nog nooit zo’n sterke vrouw als Emma had gezien. Nog nooit. Zonder iets te zeggen liep Emma de tuin in en plukte een appel. Ze pakte het mes en hield het Max voor de borst, met het lemmet naar boven. Ze liet de appel op het mes vallen. De appel viel meteen in twee helften op de grond. ‘Ik mag geen druk op het mes zetten. Het moet heel gemakkelijk door de hals glijden. Wil je weten waarom ik dat zo doe?’ Hij knikte. ‘Voor de dieren is de angst voor de dood het ergst, niet de dood zelf.’ Max vroeg:’De dood is niet erg?’ ‘Niet als iemand je vasthoudt. Niet als je snel op de juiste manier de keel doorsnijdt. Zo’n dood is als de dood in de vrije natuur. Als een schaap door een wolf wordt verscheurd, komen er bij het stervende dier hormonen vrij die als een narcoticum werken. Even sterk als morfine: het dier sterft zonder pijn. Mijn varkens kennen mij. Ze verwachten geen kwaad. Ze lopen achter mij aan, ze vertrouwen mij. Dat buit ik uit.’ ‘En of jij dat uitbuit! Zij vertrouwen jou en jij maakt ze dood.’

‘Varkens zijn op de wereld om gedood te worden. Ze leven een heerlijk leven om gezond dood te gaan en tot worst te worden verwerkt. Ze leven zorgeloos bij mij en zelfs hun dood is gelukkig.’

‘Wat is nou een gelukkige dood?’ Emma keek Max aan en ving zijn blik op. Ze keek hem strak aan en zei: ‘Die van mijn hand.’ Max keek weer naar het dode varken en zweeg.